Beren op de pier
Harde wind, opwaaiend zand, snoeppapiertjes en andere troepjes, maar vooral een geïmproviseerde ring bestaande uit een enkel lint maakten dat ik weinig vertrouwen had dat Doortje tijdens onze demo’s bij Honden aan Zee iets zou doen. In plaats van vertrouwen te hebben, stond de pier van Scheveningen vol beren.
Toen ik Doortje kreeg en naar cursus ging met haar, merkte ik al snel dat ze het leren en samenwerken met mij heel leuk vond, dus toen ik dogdance kon gaan doen, heb ik er nooit 1 seconde over nagedacht dat teckels eigenlijk zelfstandig werkende honden zijn. Helaas werd Doortje door omstandigheden erg onzeker en werd ze bang voor andere honden. Toen ik met haar de instructeurscursus ging doen, wilde ze op dag 1 niet uit haar bench komen, omdat ze het te spannend vond. De rest van de week heb ik in een hoekje met haar kunnen werken, maar mijn wens om ooit eens een wedstrijd te lopen, zag ik toen wel een beetje in rook op gaan.
Direct deze wens laten varen wilde ik niet. Ik wist door de instructeurscursussen heel wat meer over honden, dus ik besloot op een rustige en positieve manier met Doortje te gaan werken aan haar zelfvertrouwen. Op de terugkomdag een paar maanden later had ik een al een hele andere hond! Ik besloot ons in te schrijven voor onze eerste wedstrijd op Animal Event. Ondanks dat een hele routine teveel gevraagd was, was ik verkocht en ik besloot door te gaan.
Vanaf dat moment kwamen we in een rollercoaster terecht. Soms gingen we omhoog en dan stortten we weer naar beneden en gingen we over de kop. Ik werd aardig op de proef gesteld. Het perfect willen doen, ging niet met Doortje. Zij voelde mij haarfijn aan en liet het afweten door te gaan snuffelen of zoals de meesten weten, de ring uit te rennen… Wat heb ik vaak de handdoek in de ring willen gooien. Dan zag ik het gewoon echt niet meer zitten, maar opgeven? Nee, ik kon het gewoonweg niet. Ik vond het toch te leuk ondanks dat ik op wedstrijden mezelf vaak af vroeg waarom ik eigenlijk mee deed. We hebben in die tijd zeker ook wat hoogtepunten gehad, maar toch ook aardig wat dalen gekend.
Kwalificatieklasse was wat ik zo graag wilde, maar het leek zo onbereikbaar totdat we anderhalf jaar geleden begonnen aan het afbouwen van voer. Ook dat was een weg met hobbels, maar Doortje bleef haar beste pootje voorzetten en ook ik ging maar door en door, want wie weet ooit… En die ooit kwam er! Ons harde werken werd beloond! We konden kwalificatieklasse gaan proberen en wat ging dat goed! Vertrouwen werd ons sleutelwoord. Vertrouwen van Doortje in mij…vertrouwen dat ondanks dat ik raar zenuwachtig doe, de situatie toch oké is, dat ondanks dat de omstandigheden misschien moeilijk zijn, we best samen kunnen werken en het gewoon leuk is! Vertrouwen van mij in Doortje dat ze het allemaal echt wel kan!
Gisteren op de pier van Scheveningen zag ik weer allemaal beren. Doortje heeft die beren er mooi afgewerkt! Ik ben ontzettend trots en blij dat we al die tijd hebben doorgezet. Het was niet de makkelijkste weg, maar ik heb tot nu toe al heel erg mooie lessen van Doortje mogen leren en ik had het niet anders gewild!
Doortje en ik zien jullie graag op een volgende wedstrijd, want wij zijn nog niet klaar!
Esther Wijma
VIDAR, “de dansende jager”
Zoals velen van jullie ondertussen wellicht al weten, beleven ondergetekende en Vidar heel veel plezier aan het met elkaar samenwerken. Het maakt hierbij eigenlijk niet uit in welke sport we samenwerken, want als je oprecht samenwerkt beleef er altijd samen plezier aan. Omdat we helaas slechts 24 uur in een dag en 7 dagen in een week hebben, zijn jacht en dogdance de sporten waarin we ons samen gespecialiseerd hebben.
Van pup tot nu 3 jaar later werken we hier op een positieve dwangloze manier dagelijks aan. Daarnaast hebben we ongeveer 1 x per maand les van een super dogdance juf en ook in de jacht volgen we regelmatig lessen bij top trainers. Maar zonder samen thuis oefenen op een speelse plezierige en altijd verassende manier zou het resultaat uitblijven. Hoe mooi is het dan dat dit jaar onze vele trainings uurtjes beloond werden. Binnen de jacht mochten we samen, na een paar top drie B plekken, mooie B2 workingtest diploma’s dan ook ons felbegeerde A diploma halen. Wat waren we blij en trots en wat was het mooi deze mooie ervaring met onze aanwezige tollervriendjes te mogen delen! In de dogdance waren er op vele 1e plekken in zowel de Freestyle en de Heelwork to Music disciplines in zowel de novice als intermediate klasse. 
Als kers op de taart werden we op het Nederlands kampioenschap reserve kampioen in de Heelwork to Music. Deze resultaten zorgden ervoor dat we voor Nederland mochten uitkomen op het Europees kampioenschap. We zaten gewoon samen met nog drie toppers in het Nederlands Heelwork to Music team! Wat was dit een rete spannende maar ook mooie en bijzondere ervaring. Het leken wel de olympische spelen, 15 landen en 107 deelnemers werden welkom geheten tijdens de officiële openings ceremonie. Het evenement vond plaats in een prachtig sport complex in Oostenrijk en was werkelijk tot in de puntjes georganiseerd. Elk land zijn eigen kleedkamer, allemaal eigen landen kleding. Alles wereldwijd te volgen via live stream, een echt nations diner enz. enz. Fantastisch om mee te mogen maken maar ook iets om toch best wat zenuwachtig van te worden ?. 
Dit laatste droeg bij aan een flinke misser mijnerzijds aan het einde van ons verder hele mooie en nette dans. Vidar hoorde aan de muziek dat hij al moest wisselen naar een andere positie, ik echter door de spanning dus niet. Dat was even balen, maar niet te min zoooo trots op Vidar dat hij daar met zijn immer gretige blije werklust alles goed deed en toch ook wel op mezelf omdat we toch maar mooi ook hier net aan de beste Nederlandse heelworkers werden en op ons eerste EK al bij bovenste helft van Europa mochten horen. Maar bovenal omdat we ook hier mochten en konden laten zien wat de magie van echt samenwerken is en dit ook hier weer te mogen delen met de vele mooie mensen om ons heen! Het was een eer om met Vidar en de andere teamleden Nederland te hebben mogen vertegenwoordigen.
Ik ben zo trots op mijn rode workaholicje en dankbaar voor het plezier dat hij me altijd laat beleven aan het met hem mogen samenwerken, in welke sport dan ook. Vidar bedankt voor alweer een prachtig jaar samen zijn en samenwerken! En alle lieve mooie mensen om ons heen, dank jullie wel voor jullie immer positieve input, energie en support! Vidar en ik gaan nu lekker uitwaaien met wat echte praktijk jachten en hopen in 2017 weer net zo fijn te mogen samenwerken in zowel de jacht als de dogdance en heel misschien wel wat door mij gemaakte foutjes te mogen herstellen op een EK dogdance en een KNJV A proef...wie weet....We zullen er in ieder geval weer samen plezier onze stinkende best voor doen!
Lieve groet,
Gwen Pieters en Vidar (Rhineferry Chips Ahoy)
Eerste wedstrijd in de startersklasse
Waar zal ik beginnen met schrijven? Misschien eerst maar even vertellen wie we zijn; ik ben Vera Kox en mijn hond heet Mika, het is een sabel kleurige Welsh Corgi Pembroke van 3 jaar oud. Je kent ze vast wel, ze zijn al vele jaren lang de trouwe viervoeters van het Engelse koningshuis.
Het is een grote hond met korte pootjes die gebruikt werden in Wales om de koeien naar de stal te drijven. Het zogenaamde heelen. ( lees hakkenbijten) . Als een koe achteruit trapte sloeg die over de lage corgi heen. Toch een voordeel die korte pootjes.
En ik ben Vera, thuis hadden we ook altijd honden. Mijn eerste eigen hond heb ik gekocht in 1975, ik heb in de loop der jaren verschillende honden gehad ( ze worden jammer genoeg niet zo oud als wijzelf) waarmee ik na de basiscursus, telkens verder ben gegaan met GG trainingen.
Zo ook met Mika.
Maar je wilt zelf ook graag eens wat anders doen met je hond, lekker bezig zijn.
Behendigheid/flyball nee toch wel erg korte pootjes!
Dansen--- Dog dance dat lijkt me wel wat!
We kunnen bij de VVH terecht, bij Andre. Wat aarzelend de eerste pasjes, maar al snel zijn we verkocht. Mika is erg leergierig. Je hoeft maar te zeggen we gaan dansen en je ziet ze heel happy worden.
In Andre en ook in Linda, vinden we heel goede leermeesters.
Na het aanleren van heel veel verschillende moves begint het idee om aan een wedstrijd deel te nemen steeds leuker te worden.
Met enkele fanatieke mededansers zijn we gaan kijken naar een wedstrijd in Kerkwijk, daar hebben we heel veel van opgestoken, vooral ook wat een routine in een wedstrijd inhoud. Ja; toch gaan deelnemen aan een wedstrijd, een thuiswedstrijd in juni in Valkenswaard, het idee is geboren.
Met hulp van Andre begonnen; welke muziek, welke moves, welke (aan)kleding, ringgebruik, teveel om op te noemen.
Gekozen voor de Radetzkymars, een muziekstuk geschreven in opdracht van de Oostenrijkse koning door Johan Strauss ter ere van alle behaalde overwinningen van Veldheer Radetzky.
Wat we speciaal wilde laten zien was het veroveren van een aantal vlaggen ( heb je de vlag van een leger dan was je in die tijd de overwinnaar) en het hijsen van de Victorie vlag door Mika aan het einde van de routine.
Oefenen,oefenen, oefenen, met het idee van we komen er wel en vooral met veel plezier.
Ingeschreven in de starters klasse Freestyle op zondag. De zaterdagmiddag nog wat geholpen en vooral gekeken hoe de andere deelnemers hun routine liepen en natuurlijk de gezellige sfeer geproefd. De deelnemers zijn wel gespannen/cq geconcentreerd voor hun optreden, maar verder heerst er een gezellige ontspannen sfeer op het terrein.
En dan is het zondag, alle spulletjes bij elkaar gezocht, op naar Valkenswaard.
“rustig” nog wat gekeken en daarna Mika en mijzelf opgewarmd voor onze 1ste keer in de ring. Nog wat aanmoedigingen van Andre en daar sta je dan.
Een seintje voor het starten van de muziek en dan vergeet je de wereld om je heen en je zit samen met je hond in de routine.
Eigenlijk ging het redelijk goed, vooral het ervan genieten!
Nog een deelnemer na mij en daarna de prijsuitreiking, allemaal gezellig samen op het veld. Uitgebreid werden de resultaten van alle deelnemers toegelicht en het regende prijzen. Ook ik kreeg een leuke prijs en het rapport van mijn gelopen routine.
Natuurlijk kan er nog heel veel verbeterd worden, maar de beschrijving op het jury rapport maakte me toch heel blij. Goede muziek, ringgebruik, voldoende verschillende moves, goede samenwerking, kleding etc.
Heel tevreden weer naar huis, een gezellige ervaring rijker en zeker niet de laatste keer dat ik deelgenomen heb aan een wedstrijd.
Met heel veel dank aan iedereen die mee georganiseerd heeft , maar vooral natuurlijk voor Andre , die me hier geweldig in geholpen heeft.
Tot de volgende wedstrijd
Mika en Vera.