Het weekend van 14 en 15 november was de Open Nations Cup in Stuttgart. Nederland werd vertegenwoordigt door maar liefst drie teams, twee HTM teams en een freestyle team. Elk team bestond uit een klasse 1, 2 en 3 deelnemer. Ik mocht als 'groentje' in het gezelschap mee met Tanja Leblanc, Minna Yrjana en Marina Krom. Aan dogdance wedstrijden beleef ik altijd veel plezier maar om als team naar een wedstrijd als deze te gaan dat maakt het extra leuk.
Voor mij was het dus de eerste keer dat ik in teamverband aan een wedstrijd deelnam en voor zowel mijn honden als mijzelf was het ook de eerste keer dat we zo ver weg van huis waren en meededen aan een grote internationale wedstrijd, een hele ervaring dus!
Met Jos, mijn Basset, startte ik in de freestyle klasse 1. Jos is pas in augustus gestart in de officiële competitie en op zo'n groot evenement was hij nog niet eerder geweest. Jos heeft mij in alle opzichten verbaasd, de omgeving maakte totaal geen indruk op hem en in de ring deed hij alsof het heel gewoon was om daar als hond te staan. Publiek, lawaai, heel veel vreemde honden, het maakte hem allemaal niets uit. Regelmatig vraag ik mij af wie er meer geniet in de ring, hij of ik?
Ravi, een Roemeense kruising, startte in de HTM klasse 1 en ook voor hem was alles nieuw. Het afgelopen jaar hebben we veel getraind op het vasthouden van de aandacht op wedstrijden en ook in deze wedstrijd stond dat voor mij centraal. Het was de ultieme test voor ons en Ravi is met vlag en wimpel geslaagd. De jury was erg te spreken over Ravi's enthousiasme in de ring. 'Jouw hond loopt met een grote lach in de ring' was de opmerking van een van de juryleden. Meer heb je niet nodig toch?
Terugkijkend op deze wedstrijd kan ik maar een woord verzinnen die de lading dekt: WAUW!!! Wat een onvergetelijke ervaring, wat een enthousiasme bij de deelnemers, wat een goede sfeer op de wedstrijd en in ons team, wat een goede organisatie! Stuttgart 2016? Jazeker, wij zijn er weer bij!
Marina Delsink en Gwydion
Sometimes you win, sometimes you learn
Ok, we wonnen, en daar ben ik mijn Gwydion heel dankbaar voor, maar toch was dit NK met name een wedstrijd voor mij om van te leren.
De eerste reden dat ik deze sport zo liefheb is dat ik én mijn honden enorm genieten van het onder de knie krijgen van tal van oefeningen met als gevolg is dat het wederzijds begrip enorm verbetert en we diverse uitdagingen samen weten te overwinnen.
In die zin hebben we voor onszelf zeker gewonnen, dit NK was een ware uitdaging voor ons!
Na een moeilijk jaar waarin dogdance helaas even geen 'way of life' kon zijn, mochten we het gelukkig toch weer oppakken. In september liepen we een goeie demo en Gwydion had enorm de vaart erin. Een ervaring om van te genieten!
Vol vertrouwen gingen we naar het NK. Helaas bleek Gwydion voorzichtig te lopen in de wedstrijdhal, hij gleed makkelijk uit met zijn lange stelten en het was duidelijk dat we er deze keer géén vaart in konden zetten. Op zaterdag liepen we onze routine naar mijn idee in een slakkentempo, maar ik wilde niet dat hij uitgleed. Het was hard werken, ik hield in, Gwyd hield in. Tuurlijk geeft zo'n routine neerzetten wat teleurstelling, al was ik me ook wel degelijk bewust dat we beiden naar beste kunnen hadden gepresteerd en meer kan een mens of hond nu eenmaal niet doen.
Op zondag heb ik veranderingen aangebracht, de draaien waarin hij gleed eruit gehaald. Dat leek me slim.
Het inlopen buiten ging super, het begin van de routine ging ook goed, toen kwamen de wijzigingen en Gwydion herkende het niet. Hij deed zijn best, maar hij werd er nu niet bepaald zekerder van in zijn bewegingen. Al met al was het dus een nogal domme actie van mij. Les: nooit veranderen op het laatste moment. Plan B had al klaar moeten liggen. En ook handig als Gwydion op de hoogte was geweest van plan B ;-).
De tweede reden dat ik deze sport enorm waardeer is dat het zo magisch is om momenten te beleven waarop het allemaal als vanzelf gaat. Wanneer alles, waar jaren van hard werken in zit, samen komt en het gewoon klopt. Dat is de kick, het ultieme doel.
Komt dat vaak voor? Nee, maar dat maakt het juist ook zo bijzonder.
Is het een doel waar je naar moet streven? Nee, naar mijn mening niet. Eigenlijk is het 'ultieme gevolg' een betere benaming.
Gewoon je best doen, stapje voor stapje samen vooruit komen, je hond steeds beter laten begrijpen wat je wilt en vooral altijd veel plezier hebben. Authentiek blijven, doen wat jijzelf en je hond leuk vinden. Dat is tenslotte waar jij helemaal in op kan gaan en wat je over kunt brengen en waar je van geniet!
En als dat dan ook nog eens gewaardeerd wordt door publiek en een jury, tsja....dan is dat heel fijn om te beleven.
Dus hierbij de tweede les van dit NK (of eigenlijk meer een bevestiging, want ik roep het al jaren): het gaat niet om de winst, het gaat om het gevoel dat je samen met je hond mag beleven.
Dat gevoel heeft niemand anders, dat is iets tussen jou en je hond. En het is een gevolg van jouw muziekkeuze, jouw keuze van oefeningen, jouw kostuumkeuze, kortom jouw routine! Een routine die jou en je hond past als een oude comfortabele jas.
Het zal duidelijk zijn dat Gwyd en ik tijdens dit NK even niet die lekkere jas aanhadden. En heel simpel gesteld is het dan gewoon niet heel leuk om in de ring te staan.
Zélfs als je wint.....
Dankbaar ben ik wel. Enorm zelfs. Dankbaar dat we jaren ervaring in de strijd hebben kunnen gooien en daarmee toch een mooi resultaat hebben mogen neerzetten.
En dankbaar dat de jury Gwydion en mij de Cheb Award toekende....
Hoe bijzonder.
De Award voor 'Beste samenwerking handler/hond' die ik beschikbaar stel ter nagedachtenis aan mijn 'one of a kind' Groenendaeler Cheb, die veel te jong overleed. Hoe onvoorstelbaar was het dat ongeleid projectiel Cheb en ik in 2008 een dergelijke prijs toegekend kregen. En hoe mooi dat Gwyd en ik deze Award krijgen wanneer ik dankzij deze twee kanjers van honden voor de vijfde keer Nederlands Kampioen HTM mag worden.....
Namens Gwydion, Liam en mijzelf wens ik alle dogdancers en hun tophonden hele leuke feestdagen en voor 2016 heel veel trainingsplezier in goede gezondheid!!
I am in competition with no one
I run my own race
I have no desire to play the game of being
better than anyone, in any way, shape or form
I just aim to improve,
to be better than I was before
That is me and I'm free